میرقدیررضایی را امیرکبیر چالوس می دانم...

من او را پدر مهربان شهرم میدانم و نام این مرد را برای همیشه در دلم " امیرکبیر چالوس " حک میکنم....

ساحل نشین : نامه ی زیر را که رونوشتی از آن برای ساحل نشین ارسال شده است،  یکی از شهروندان چالوسی خطاب به ریاست جمهوری اسلامی ایران ، دکتر احمدی نژاد ، نوشته است،  که در آن از دلسوزی ها ، زحمات و فعالیت های میرقدیر رضایی-فرماندار پرتلاش چالوس- تقدیر و قدردانی شده است . 

به نام خدا 

با سلام و ادب و احترام محضر ریاست محبوب جمهوری اسلامی ایران

جناب آقای دکتر محمود احمدی نژاد 

من از یکی اهالی شهرستان چالوس هستم .میخواهم خاطره ای شیرین را برای شما تعریف کنم که برای من واقعا شیرین بود.با همه ی مشغله ای که دارید، دوست دارم نامه ی من حقیر را مطالعه کنید.

هفته ی گذشته به اتفاق مادرم ، به دلیل مشکلاتی که داشتیم (که بخشی خانوادگی و بخشی اعظم آن مشکلات معیشتی و شخصی بود) ، به فرمانداری چالوس رفتیم . این برای بار چهارم بود که برای ملاقات عمومی ، در روز سه شنبه ، به فرمانداری میرفتم .

طبق معمول سه شنبه ها، فرماندار چالوس، در پشت میز رییس دفتر خود حضور داشت و هرکسی برای ملاقات با فرماندار می آمد ، از پله ها که بالا می آمد ، به چندین درب و رییس دفتر و .... برنمی خورد ، مستقیم چشم در چشم فرماندار چالوس می شد. فرمانداری که آرامش ، لبخند ملیحانه و پدرانه و دستورات قاطعش هیچگاه فراموش نمی شود. اما اینبار ملاقات عمومی من با آقای رضایی ، غم انگیز بود. اینبار فرماندار شهرم و بهتر است بگویم پدر مهربان شهرم ، که من در گذشته سه بار به ایشان مراجعه کردم و هرسه بار فراتر از آنچیزی که فکرش را میکردم به داد من و مشکلات من رسید. به دلیل کسالتی که داشتند  ، زیاد نمی توانستند صحبت کنند و شال گردن  به دور گردنش بود و با آرامی و با نگاشتن دستورات کارها را با قاطعیت پیش میبرد و بازهم با همان لبخند ملیحانه ی همیشگی اش و آرامش پدرانه اش پای مشکلات و مصائب مردم نشسته بود و دستورات لازم را صادر میکرد.

آقای رییس جمهور ، به ارواح خاک تنها برادرم ، اشک در چشمانم حلقه زد . وقتی نوبت من رسید گفتم : "جناب فرماندار! چرا با این کسالت مرخصی نگرفته اید و در سر کار حاضرید؟!" 

 لبخندی زد و گفت :

"من خوبم. لبخند رضایت مردم از حل شدن مشکلاتشان ، حالم را به احسن الحال عوض میکند." 

آن سه شنبه ، مثل همه ی سه شنبه هایی که به فرمانداری می آمدم ،  فرماندارچالوس ، میزبان جمعیتی زیادی از مردم بود و جالب تر اینکه به غیر از چالوس وکلاردشت و مرزن آباد ، از نوشهر و رویان هم آمده بودند.

آقای رییس جمهور ، باید بگویم که مردی که امروز نماینده ی دولت عدالت محور در شهر من است ، به معنای واقعی نماینده ی دکتر احمدی نژاد مردمی و خاکی در شهر ماست.مردی که  تلفن همراه در مقابل همه ی هماهنگی ها ، پیگیری ها و دستورات او کم میاورد. مردی که اشک مردم، آه مردم، ناله و شکوای مردم را به جان می خرید. عصبانیت مردم ، نگرانی مردم، ناله های مردم را با لبخند و امیدواری پاسخ میداد. آقای رییس جمهور ، این مرد، کسی نیست جز فرماندار مردمی ، خاکی، دلسوز، همراه  و همیشه محبوب چالوس، سیدقدیر رضایی.

آنروز من و مادرم از مشکلاتمان گفتیم ، مادرم ، تاب نیاورد و اشک میریخت و آنقدر مادرم از مشکلات به سطوح آمده بود که صدایش هم ناخوداگاه بالا رفت . مع الوصف  لبخند و آرامش و جملات فرماندار همه ی آتش عصبانیت و خستگی  مارا فرونشاند. وقتی به فرماندار همه ی مشکلات را گفتیم و از شدت ناامیدی گله کردیم ، بعد ازدستورات ویژه  جملاتی را آرام و با آرامش گفت که هیچ گاه من و مادر عزیز تر از جانم ، از یاد  نمی بریم و من فورا در کاغذی که در دستم بود ،آن مطالب را نوشتم.

 آقای رضایی با اشاره به سیره ی پیغمبر اکرم (ص) به ما گفت: "در این سختی ها، پایداری و استقامت کنید. از پروردگارتان کمک بخواهید. اگر کوهها به لرزه در آمدند شما پابرجا و استوار باشید، با تک تک سلول هایتان باور کنید، با امید زنده ایم ، با امید می میریم، پس امیدوار باشید."

جناب دکتر احمدی نژاد ! تقدیر کنید از مدیری که مردم را برادرانه و پدرانه دوست دارد. تقدیر کنید از مدیری که بسیجی وار کسالت و خستگی را خسته کرد. آقای رییس جمهور ، من به نمایندگی از خودم و مادرم ، از شما میخواهیم که از همه ی دلسوزی ها و پیگیری ها ی فرماندار مهربان و متعهد شهرمان به شکل ویژه تقدیر کنید. من او را پدر مهربان شهرم میدانم و نام این مرد را برای همیشه در دلم "امیرکبیر چالوس " حک میکنم .

باتشکر از اینکه وقت گرانبهایتان را به من حقیر دادید.

شهروندی از شهرستان چالوس 

امیرکبیرچالوس - امیرکبیر چالوس - امیر کبیر چالوس - سیدقدیررضایی - میرقدیررضایی - سید قدیررضایی - میر قدیررضایی - ساحل نشین - ساحل نشین - اخبار شمال کشور - شمال ایران - خبری تحلیلی ساحل نشین - مازندران - گیلان - گلستان - ایران